"Złodziejka książek" Marcus Zusak

Jak niemal każde nieszczęście historia zaczęła się szczęśliwie.

Liesel Meminger swoją pierwszą książkę kradnie podczas pogrzebu młodszego brata. To dzięki „Podręcznikowi grabarza” uczy się czytać i odkrywa moc słów. Później przyjdzie czas na kolejne książki: płonące na stosach nazistów, ukryte w biblioteczce żony burmistrza i wreszcie te własnoręcznie napisane… Ale Liesel żyje w niebezpiecznych czasach. Kiedy jej przybrana rodzina udziela schronienia Żydowi, świat dziewczynki zmienia się na zawsze…

Światowy bestseller, na podstawie którego powstał film wytwórni Twentieth Century Fox.  

O dziewczynce, która ponad wszystko kochała książki.

Zacznę od tego, że najpierw oglądałam film. Tak wiem, grzech! Jednak raz - nie miałam książki. Dwa zwiastun wodził mnie na pokuszenie. Przyznam, że film był dobry. Nie rewelacyjny, nie zwalający z nóg. Po prostu dobry. Spodobał mi się jednak na tyle, żebym sięgnęła po książkę. I po przeczytaniu jej mam ogromny niedosyt jeśli chodzi o ekranizację. Ale jak to mówią: pierwowzór tudzież oryginał, lepszy od ekranizacji. Jeśli chodzi o Złodziejkę - zgadzam się w pełni. Książka jest rewelacyjna!

Definicja której nie ma w słowniku:
Nie odchodzić - akt wiary i miłości. Prawidłowo rozszyfrowany przez dzieci.

Narracja jest genialna. W ogóle pomysł autora na to, żeby narratorem zrobić samą Śmierć był genialny. Trochę groteskowy, ale świetny. Wiele zabawnych wtrąceń,  ale jednak przeważały te smutniejsze oraz te realistyczne. Śmierć jako narrator - pierwszy raz spotykam się z czymś takim, ale jeszcze lepsze i zaskakujące jest to, jak ten narrator przedstawia nam historię. On sam nam ją opowiada, wtrąceniami typu: a teraz wam opowiem, teraz posłuchajcie itp. 

Autor mimo iż nie przeżył II wojny światowej, to świetnie oddał historię, miałam napisać "całą historię", ale nie jest cała. Zusak skupił się na przyjaźni, miłości, poświęceniu i ukazaniu nam chociaż  w ułamku tego, jak w tamtych czasach życie było niebezpieczne i trudne. Jako, że sama nasłuchałam się wielu historii o tym, jakie było życie za czasów wojny - dziękuję za to dziadkom! -  Mniej więcej mogę sobie wyobrazić to wszystko, poczuć te emocje - a tych, wierzcie mi - jest naprawdę wiele. Tak klimatyczne i poważnie tworzone historie zawsze wzbudzają w czytelnikach emocje. Mało książek czytałam o temacie Holokaustu - ale każda z nich była bardzo dobra. Nikt nie zaprzeczy, że ten temat jest trudny. Jednak Marcus Zusak poradził sobie z nim znakomicie.

BYŁ SOBIE raz dziwny mały człowieczek, który podjął trzy ważne życiowe decyzje:
1. Zrobił sobie przedziałek po innej stronie niż wszyscy.
2. Zapuścił sobie mały kanciasty wąsik.
3. Postanowił, że zdobędzie władzę nad światem.

Kolejnym ogromnym pozytywem tej niesamowitej historii są bohaterowie. Nastoletnia i tytułowa Złodziejka Książek, Liesel Meminger - sama nie wiem, co o niej myśleć. Nie zrozumcie mnie źle, jest to pozytywna postać, dobrze nakreślona, o ciepłym sercu. Niemniej coś mi w niej przeszkadzało - sama nie wiem co. Może to, że nie dała szansy pewnemu chłopcu o żółtych niczym cytryna, włosach? Nie, to nie do końca to. Za to całym sercem pokochałam Rudy'ego. Niezwykle ciepła, zabawna i zaskakująca postać. Rudy kradł moje serce już w chwili, kiedy autor o nim wspomniał. Polubiłam wszystkich, nawet wredną Rosę. O Hansie - wielkim sercu nie wspominając. Zagadką był dla mnie (tak jak Liesel) również Maks, który mimo ciężkiego życia, nie użalał się nad sobą, a ciągle myślał o innych... Piękna, ciepła, smutna i wzruszająca historia!

Książka jest rewelacyjna i polecam ją każdemu. Każdemu!

Drobna uwaga. Na pewno umrzecie.