"Cień wiatru" Carlos Ruiz Zafón

Tytuł: "Cień wiatru"

Tytuł oryginalny: La sombra del viento

Autor: Carlos Ruiz Zafón

Tom: I

Wydawnictwo: Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA

Rok pierwszego wydania: 2001

Rok pierwszego wydania polskiego: 2005

O Autorze:
 Carlos Ruiz Zafón (ur. 1964 w Barcelonie)
Miłośnik powieści dziwewiętnastowiecznej, za swych mistrzów uznaje
Dostojewskiego, Lwa Tołstoja, Dickensa.
Wielokrotnie nagradzany Cień Wiatru porównywany bywa
do prozy Arturo Perez-Reverte i Umberto Eco. 

Pozwolę sobie na początku zacytować :

"Nigdy żadna historia tak mnie nie porwała i nie oczarowała jak historia opowiedziana w tej książce"

Cytat ten pasuje do tejże recenzji, którą pragnę wam napisać.  Po książkę sięgnęłam dlatego, iż wiele dobrego o  niej słyszałam/przeczytałam. Zazwyczaj czytam głównie książki z wątkami fantasy, bądź paranormal. Jednak chciałam przeczytać Cień ze względu jak już wyżej wspomniałam na opinie, ale i dlatego, że sam tytuł książki w pewien sposób do mnie przemówił.

Książka ma w sobie pewną niesamowitość i tajemnice. Czaruje ona czytelnika od samego początku.

"O książkach przeklętych, o człowieku, który je napisał, o postaci która uciekła ze stron powieści, żeby ją następnie spalić. O zdradzie i utraconej przyjaźni. To historia o miłości, nienawiści i marzeniach żyjących w cieniu wiatru." - Miasto cieni.

Akcja toczy się gównie w Barcelonie w drugiej połowie XX wieku, ale w retrospekcjach pojawiają się lata wcześniejsze. 

Autor opowiada nam o młodym chłopcu o imieniu Daniel.

Poznajemy go jako jedenastolatka, którego życie zmienia się w czasie gdy w jego ręce wpada książka Juliana Caraxa "Cień wiatru". W chwili gdy nasz bohater zabiera ze sobą dzieło Caraxa z Cmentarza Zapomnianych Książek jest zobowiązany się nią opiekować. Jak się później okazuje Daniel posiada jedyny egzemplarz Cienia wiatru. Gdyż reszta została doszczętnie zniszczona. Komuś bardzo zależało na wyniszczeniu całego dorobku artystycznego Juliana Caraxa.

Niesamowita książka tajemniczego autora. Jak się wydaje zapomnianego. Jednak Daniel jest tak zafascynowany powieścią iż pragnie poznać dzieje pisarza. Stara się jak najwięcej dowiedzieć o  autorze i okolicznościach jego śmierci.

W dniu osiemnastych urodzin chłopak poznaje tajemniczego mężczyznę, który obserwował jego poczynania...jego życie od pewnego czasu. Ów tajemniczy mężczyzna pragnie odzyskać książkę. Kiedy Daniel twierdzi, że jej nie ma mężczyzna łapie się gróźb i radzi młodzieńcowi odzyskać książkę.

Dlaczego tajemniczemu mężczyźnie tak zależy na książce? i dlaczego chce ją zniszczyć? Jaki ma w tym cel?

Wszystkiego się dowiadujemy w swoim czasie. Gdyż autor Cienia wiatru wszystko nam dokładnie opisuje, pozwala nam wejść w świat tych wszystkich tajemnic i odkrywać je razem z naszym młodym bohaterem.

Jak wyżej w zacytowanym fragmencie wspomniałam jest mowa o przyjaźni. Tak. Nasz bohater poznaje wspaniałego przyjaciela. Oddanego mu w pełni bezdomnego tułacza, ukrywającego się przed okrutnym inspektorem Fumero. Fermina Romero de Torresa. Ma on też przyjaciela z dzieciństwa Tomasa. Jednak relacje między nimi się komplikują kiedy Daniel zaczyna się kręcić w okół jego siostry. I tutaj przechodzę do miłości, ale więcej nie zdradzę. Taka jestem niedobra o!

Kilka cytatów, które mi się spodobały:

"Kiedy rozum zdolny jest pojąć,co się wydarzyło, rany w sercu są już zbyt głębokie." - Dni popielcowe.

"Ktoś kiedyś powiedział, że w chwili, kiedy zaczynasz zastanawiać się , czy kochasz kogoś, przestałeś go już kochać na zawsze" - Miasto cieni.

"Niewiele rzeczy tak bardzo oszukuje jak wspomnienia." - Miasto cieni.

"[...] ten, kto kocha naprawdę , kocha w milczeniu,uczynkiem, a nie słowami." - Miasto cieni.

"I nie rezygnuj z marzeń. Nigdy nie wiesz, kiedy okażą się potrzebne."- Miasto cieni.

"Wspomnienia są gorsze niż kule." - Nuria Monfort: Zapiski zjaw.

Powieść wzruszająca, ciepła z dozą tajemnicy i szczyptą humoru. Przyznam szczerze, że często wywoływała uśmiech na mej twarzy, jak i wzruszała do tego stopnia iż chciało mi się zwyczajnie uronić kilka łez . Zżyłam się z postacią Daniela i jego bliskimi. Naprawdę książka godna polecenia. Czasami łapałam się na tym, że wczuwam się w role postaci i odczuwałam ich emocje. Autor tak właśnie napisał tą książkę, aby to było możliwe. Ze mną mu się to udało.

 Specjalnie dla tej pozycji postanowiłam zmienić sposób ocenienia jej. Gdyż nie potrafię dać jej ot tak po prostu zwykłego 6. Zasługuje  ona na ocenę dokładniejszą. 

Ocena za okładkę : 8 nie jest jakaś wspaniała, może nie przyciąga wzroku. Ważne jednak jest to, jak bardzo oddaje to co jest w środku. Odzwierciedla ona zawartość tej wspaniałej powieści.

Ocena za bohaterów: 10 wspaniale opisane ich dzieje. Każda postać ma w sobie to coś, czego w wielu książkach brakuje postaciom pobocznym. Historie każdej postaci są opisane, dzięki czemu czytelnikowi staje się ona w pewien sposób bliska.

Ocena za historię: 10! tajemnica, którą odkrywamy kawałek po kawałku z Danielem jest tak wciągającym przeżyciem, że czytelnik chce więcej i więcej. Jeszcze! Przynajmniej w moim przypadku tak było. Cień wiatru jest dziełem oryginalnym.

Ocena za język: 8 prosty, lekki i bogaty język, jakim posługuje się Carlos Ruiz Zafón uatrakcyjnia nam czas.

Ocena za całokształt nie może być inna jak 10. Książka zauroczyła mnie sobą w takim stopniu, że nie omieszkam sięgnąć po nią ponownie i jak się zapowiada nie będzie to jeden raz :) Książka wartościowa i nietuzinkowa. Wciąż jestem pod jej urokiem i nie mogę o niej nie myśleć.

I na zakończenie małe co nieco.

"Młody mężczyzna, o włosach,w które

wplątują się już srebrne nitki, spaceruje ulicami Barcelony zamkniętej pomiędzy

niebem koloru popiołu i oparami słońca, rozlewającego się na Rambla de Santa Mónica jak
girlanda płynnej miedzi. Prowadzi za rękę chłopczyka około dziesięcioletniego, którego
wzrok oczarowany jest tajemniczością obietnicy Cmentarza Zapomnianych Książek.
-Julianie, o tym co dziś zobaczysz, nie możesz opowiedzieć nikomu. Nikomu.
-Nawet mamie? - pyta chłopiec półgłosem.
Ojciec wzdycha, chowając się za smutnym uśmiechem, który nie opuszcza go przez całe życie.
-Nie, oczywiście, że nie - odpowiada. - Przed nią nie mamy sekretów. Jej możesz powiedzieć wszystko
Po chwili postaci z mgły, ojciec i syn, znikają w tłumie na Ramblach, ich kroki na zawsze giną w cieniu wiatru."

P.S. Książka ta jest najlepszą z tych, jakie przeczytałam w ostatnim czasie. Tak więc drogi czytelniku. Jeżeli chcesz sięgnąć po tę pozycję... zapewnij sobie spokój i upewnij się, że możesz sobie pozwolić na oderwanie od świata na kilka dni...gdyż ta powieść wciąga i zabiera Cię ze sobą w nieznane.

Dziękuję za uwagę!

"W każdej książce znajdujemy tylko to, co siedzi głęboko w nas"