"Miłość Alchemika" Avery Williams

Tytuł: Miłość Alchemika

Autor: Avery Williams
Tom: I
  Liczba stron: 223
Rok wydania: 2013
Wydawnictwo: Amber

    Kiedy tylko zobaczyłam zapowiedź tej książki i opis, wiele nie trzeba było mnie namawiać do sięgnięcia po nią. Intrygująca fabuła, ciekawy trailer czegóż chcieć więcej? Kolejny paranormal dla młodzieży. Lubię czasami sięgnąć po takie książki. Są lekkie i szybko się je czyta, odnajdując się w fabule bez problemu. Niestety większość z takich książek jest strasznie przesłodzona, mdła i po prostu jednym słowem: nijaka.

Tak więc czy Avery Williams zaserwowała czytelnikowi coś innego? 

    Mam na imię Seraphina i mam sześćset lat. Tak, nie pomyliłam się. Naprawdę mam tyle lat. Zapytacie pewnie jak to możliwe... Zacznę więc od początku. Na balu maskowym w Londynie 1349 roku poznałam Cyrusa. Młodzieńca, który skradł me serce i, jak się później okazało - całe moje życie. Wyszłam z nim zaczerpnąć świeżego powietrza. Cyrus zaczął pokazywać mi magiczne sztuczki, oczarował mnie nie tylko nimi, ale i swoimi hipnotyzującymi oczami. Jako syn alchemika miał dostęp do magii. Oczywiście wytłumaczył mi, że to co robi, to żadna magia czy czary. To tylko nauka. Nie pamiętam dobrze tego co się stało. Pamiętam jedynie, że zostaliśmy napadnięci, a ja a mnie śmiertelnie ugodzono nożem. Cyrus posiadał pewną moc, ofiarował mi jej działanie i tak oto jestem jedną z nich. Nie jesteśmy nieśmiertelni, ale potrafimy przenosić nasze dusze do innego ciała, przez co potrafimy żyć wiecznie. Tylko, że ja już dłużej nie chcę... Nie potrafię zabijać, żeby żyć, ale Cyrus nie pozwala mi odejść. Jestem jego zabawką. Ma na moim punkcie obsesję. Muszę coś zrobić, żeby się od niego uwolnić i już nawet wiem co...

    Pomysł na fabułę jest moim zdaniem bardzo dobry. Chyba pierwszy raz spotykam się z taką historią i muszę przyznać, że bardzo mi się ona podobała. Szkoda tylko, że książka ma 223 stron, bo moim zdaniem to zbyt mało, żeby dobrze rozbudować i rozwinąć taki pomysł. Niektóre wątki przez to strasznie "kuleją". Nie są rozwinięte tak jak być powinny, a widać przecież, że autorka na pewno by sobie z tym poradziła. Nie wiem dlaczego tego nie uczyniła. Ja rozumiem, że dalszy ciąg i w ogóle, ale moim zdaniem, jeżeli już pisać książkę i poświęcać jej czas to trzeba wszystko zrobić jak należy. Tutaj wątki szybko się zaczynają i jeszcze szybciej przeskakują do kolejnych, a niedopowiedzeń jest wiele. Wielka szkoda. Opisy też należałoby bardziej rozbudować, nie mówię, że są złe, ale osobiście czegoś mi w nich brakuje. 

    Język, jakim została napisana książka jest dostosowany do odbiorcy. Lekki i prosty w odbiorze, nieskomplikowany. Bardzo dobrze mi się czytało książkę i szybko, może nawet zbyt szybko. Równie szybko wczułam się w fabułę, można powiedzieć, że od pierwszej strony, aż do ostatniej nie dało się mnie od niej oderwać. Pierwszoosobowa narracja, prowadzona przez Seraphinę przypadła mi do gustu.

    Postaci jakie wykreowała nam Williams są na pewno postaciami wyrazistymi, ale również przyczepię się tego, że nie zostały przedstawione, tak jak powinny. Brakowało mi ich odrębnych historii,  zostają nam domysły i rzucone słabe światło na ich przeszłość. Powiedziałabym nawet, że idziemy na oślep w tej kwestii. Ja osobiście lubię poznać postać w całej krasie. Jej historię, przeżycia i chociażby dokładny wygląd. Wtedy mogę sobie bez przeszkód "narysować" obraz w mojej wyobraźni. Tutaj mi tego brakowało.

    Mimo tych kilku większych, czy też mniejszych mankamentów, książkę oceniam 7-/10. Jest w niej coś, co bardzo mnie urzekło i chcę tego więcej. Cieszę się, że autorka pracuje już nad drugim tomem, bo ten zakończył się dość tajemniczo, co tylko podsyciło moją ciekawość.