Ach, te książki...

Czytanie ostatnio staje się strasznie modne. Chociaż to zależy od środowiska i punktu, z którego się patrzy. Wielu ludzi woli oglądać telewizję czy też zagrać w jakąś grę, niż sięgnąć po książkę. Książka?! A fe! Jednak są też tacy, którzy uwielbiają czas wolny spędzić z lekturą i zachłannie się nią delektować. Ja właśnie należę do tej trzeciej grupy, chociaż serialami nie pogardzę, a w gry gram raczej planszowe. Dzisiaj skupię się na temacie książek i tego, co też one takiego w sobie mają, że tak je kochamy.

Czy książki wciągają?

Muszę przyznać, że jest w nich coś takiego, co po prostu uzależnia. Kiedy przeczytam jedną książkę, nie mogę wytrzymać bez sięgnięcia po kolejną. Nałóg? Jasne, że tak! Uwielbiam zaczytywać się w coraz to nowszej historii. Jeśli chcecie się przekonać, czy książkowe szaleństwo uzależnia, musicie sięgnąć po jakąś dobrą lekturę!

Co w nich takiego jest, że tak je namiętnie czytamy?

Przede wszystkim historia. Każda książka posiada pewną magiczną przygodę, a my czytelnicy chętnie podążamy śladem bohaterów, aby ją przeżyć. Tak więc pytania typu: „dlaczego czytasz książki i co w nich takiego jest?” są ciężkie do rozgryzienia, chociaż z drugiej strony można zawsze znaleźć nań odpowiedź. Jednak sądzę, że w gruncie rzeczy trudno jest na takie pytania odpowiedzieć. Powiedziałabym nawet, że każdy w książkach znajduje coś innego. Jedni pragną się dzięki nim zrelaksować. Inni poszukują inspiracji, a jeszcze inni nie widzą życia bez książek. Tak naprawdę każda z tych odpowiedzi jest dobra. Dodałabym jeszcze od siebie, że dzięki książce można też poznać samego siebie, wyzwolić swoje emocje, poznać zakątki swojej wyobraźni i zakochać się w czytaniu. Wierzcie mi, książki naprawdę dają wiele szczęścia.

Książkomanią można się zarazić!

Na swoim przykładzie mogę powiedzieć tylko tyle, że to ja jestem tą złą, która zaraziła czytaniem innych. Jestem z tego dumna! Zaczęło się od niewinnego pożyczania książek. Tak niewinnie, tak pięknie. Teraz świadomie podkładam swoim znajomym pozycje do przeczytania. Polecam im ciekawe lektury bądź odradzam sięgania po słabe tytuły, niewarte ich uwagi. Sama czytam od bardzo dawna. Zaczęło się od horrorów Jamesa Herberta. Teraz czytam głównie fantastykę, ale sięgam również po inne tytuły. To wszystko zależy od nastroju, dnia czy nawet pory roku.

[...] niewiele rzeczy ma na człowieka tak wielki wpływ jak pierwsza książka, która od razu trafia do jego serca. ~Zafón Cień wiatru Cmentarz Zapomnianych Książek

Czy ekranizacje bywają lepsze od pierwowzoru?

To chyba zależy od reżysera i aktorów. Czy czują to wszystko, co autor chciał przekazać czytelnikowi. Ekranizacja nie może być zrobiona „na szybko”. Mam tutaj na myśli to, że powinien być wstęp, rozwinięcie – dosyć długie i spójne z książką – oraz oczywiście zakończenie. Często bywa tak, że film na podstawie książki jest zupełnie od niej odmienny. Wtedy już wiadomo, że ani aktorzy, ani realizatorzy nie poczuli zupełnie niczego z tego, co autor stworzył. Zrobili, co mieli zrobić – głównie dla pieniędzy. Wiele ekranizacji książek, które oglądałam, było słabych, żeby nie powiedzieć, że żałosnych. Jednak na ten temat należy stworzyć osobny post i niebawem postaram się napisać coś więcej, przytaczając konkretne przykłady.

Dlaczego książka, a nie film?

Z prostej przyczyny… Nasza wyobraźnia podczas czytania książki pracuje na najwyższych obrotach. Podczas oglądania filmu mamy wszystko podane na tacy, nie ma czasu na działanie wyobraźni. Opisy w książce powodują, że czytelnik pragnie „zobaczyć” to, co autor stworzył. Czytając, stajemy się odkrywcami i właśnie to jest takie wspaniałe.

Jeśli macie jakieś pomysły bądź pytania, piszcie w komentarzach, a postaram się na nie odpowiedzieć.

Tekst stworzony również na potrzeby portalu literatura.juventum.pl