"Zimowa opowieść" Mark Helprin

Jedna z najwspanialszych opowieści w literaturze amerykańskiej.

 Ujmująco piękne i mądre arcydzieło Marka Helprina przenosi nas do Nowego Jorku z początku dwudziestego wieku, targanego arktycznymi wiatrami i rozświetlonego bielą niespotykanie obfitego śniegu. Dzięki płomiennej wyobraźni autora to miasto żyje i ma duszę.

 Pewnej mroźnej nocy młody Peter Lake próbuje okraść rezydencję na Manhattanie. Niespodziewanie zastaje w domu córkę właścicieli, umierającą na gruźlicę Beverly Penn. Tak zaczyna się miłość, która odmieni jego los.

Potężne, niepojęte uczucie zaskakuje Petera, daje mu siłę i każe podjąć próbę zatrzymania czasu i przywrócenia przeszłości. Historia jego zmagań to jedna z najwspanialszych opowieści w literaturze amerykańskiej.

„Zimowa opowieść” to jedna z książek, które musiałam przeczytać. Nie tylko ze względu na jej piękną szatę graficzną, ale również na ten ujmujący tytuł, jak i czas w którym toczy się akcja. Wydawca obiecuje czytelnikowi ujmująco piękne i mądre arcydzieło. Cóż, nie mogłabym się z tym nie zgodzić, gdyż dzieło Helprina jest niebywale ujmujące. Chociaż czasami wiało nudą – może dlatego, że ja nie jestem wielbicielką strasznie długich opisów, a trzeba przyznać, że w niniejszej pozycji jest ich cała masa. Nie mogę jednak powiedzieć, że ta nuda jest nieznośnie wszechobecna. Jednakże jeśli nie jesteście zwolennikami bardzo długich opisówek, to możecie trochę narzekać. Sądzę jednak, że ogólny zamysł i ciekawa treść przyćmi owe zmęczenie, że tak powiem - ciągłym tekstem. W dodatku akcja, która jest tak zakręcona i nieustępliwa również nie sprzyja marudzeniu, prawda? A trzeba przyznać, że autor zaszalał zarówno z pomysłem, kreacją postaci i (co tutaj dużo gadać) ze wszystkim. Nie jest to jednak miszmasz nie do ogarnięcia. Co to, to nie! 

„Zimowa opowieść” jest książką, której nie da się sklasyfikować. Moi mili, to baśń, fantasy, romans… Wszystkiego po trochu. Jak nie przepadam za takim mieszaniem gatunkowym, tak tutaj kompletnie nic mi w tej mieszance nie przeszkadzało. Ba! Taki przecież jej urok. Przechodząc dalej...

Początek XX wieku. Nowy Jork. Lubię takie klimaty. W dodatku bohaterowie, którzy skradli moje serce? Kupuję to! Peter z początku może nie zyskał jakoś specjalnie mojej sympatii, ale kiedy jego droga skrzyżowała się z drogą ciężko chorej Beverly – stałam się jego wierną fanką. Te dwie postaci złapały mnie za serce, a ich historia wzruszyła do łez. Czy ja już kiedyś wspominałam, jak bardzo lubię takie życiowe historie i powoli rozkwitające uczucie? Tak? Nie? To się powtórzę. Lubię kiedy uczucie pomiędzy bohaterami rozkwita niespiesznie, kiedy przyzwyczaja czytelnika do tej niepewności, że ta dwójka może będzie ze sobą, ale niekoniecznie będzie kolorowo i słodko.

Muszę przyznać, że autor ma rewelacyjny talent do tworzenia klimatu. Uwielbiam takie książki, podczas czytania których czuję i widzę dosłownie wszystko to, co przedstawia autor, a Helprin przedstawia wszystko tak… Tak prawdziwie, że nie sposób się nad tym nie zachwycać! Niejeden pisarz powinien brać z niego przykład, ot co! Zapewne najlepiej ów tytuł czyta się właśnie zimą, a jeszcze lepiej przy kominku, gdyż cały ten nastrój byłby jeszcze bardziej odczuwalny, ale powiem szczerze, że nie narzekam. W dodatku kunszt pisarski… Panie Helprin, pokłony dla pana.

Książka jest zabawna, wciągająca, klimatyczna, piękna. Jeśli lubicie książki o pięknej i prawdziwej miłości, to „Zimowa opowieść” jest dla Was. Jeśli poszukujecie opisów rodem z baśniowego świata, to „Zimowa opowieść” jest dla Was. Jeśli... A co ja będę wymieniała. Sądzę, że ta książka jest dla każdego, toteż każdemu ją polecam.

Filmu nie widziałam, ale się przymierzam...

Za piękne chwile z "Zimową opowieścią" dziękuję serdecznie księgarni Libroteka!