"Między teraz a wiecznością" Marie Lucas

Dziękuję!

A jeśli mieszkańcy zaświatów chcą ci coś powiedzieć…? Szesnastoletnia Julia najchętniej zapomniałaby o swoim dotychczasowym życiu. Dlatego w nowej szkole udaje beztroską dziewczynę z zamożnej rodziny i znajduje sobie przyjaciół, którzy nie zadają zbyt wielu pytań. Wkrótce zdobywa też chłopaka – przystojnego, popularnego Feliksa. Niestety Julia nie może przestać myśleć o Nikim, którego poznała pierwszego dnia w szkole. Chłopak skrywa jakąś mroczna tajemnicę, wszyscy schodzą mu z drogi i nie odpowiadają na pytania o niego. Pewnego dnia Niki zagaduje Julię. Ma dla niej wiadomość od jej dziadka. Tyle że dziadek Julii nie żyje… Cudowna, wywołująca gęsią skórkę historia miłości.

Zacznę od tego, że wydawnictwo Egmont zachwyca mnie swoimi książkami - czy to fabułą, czy oprawą graficzną. Jednak tym razem zawiodłam się na... Fabule, bo oprawa graficzna - jak zwykle - cudowna!

Po niniejszej pozycji spodziewałam się czegoś więcej niż tylko piękna okładka i intrygujący opis, ale niestety zawiodłam się. Począwszy od stylu pisarki - który ma sobie wiele do życzenia, a skończywszy na fabule, która była tak skonstruowana, jakby tworzyła ją nieogarnięta nastolatka. Niemniej zauważyłam, że znalazły się osoby, którym książka się spodobała, nawet bardzo, więc nie będę się nad tym rozwodziła. Każdy ma inny gust i każdy oczekuje od danej pozycji czegoś innego. Ja jestem wymagająca, a ostatnio lubię się czepiać wielu rzeczy. Wynika to chyba z tego, że mam za sobą naprawdę pokaźną liczbę przeczytanych książek i czytając ciągle powielane schematy, bądź zupełnie niezrozumiałą treść muszę wyżalić się tak, czy inaczej. Teraz zapoznam Was z moimi odczuciami względem "Między teraz a wiecznością". Jeśli Was to interesuje, to zapraszam!

Zacznijmy najpierw od samego zamysłu... Książek o podróżach w czasie jest coraz więcej na rynku wydawniczym i zapewne się powtarzam, ale żeby książka mnie zachwyciła - nawet jeśli temat jest powielony - to coś innego musi być w niej na tyle interesującego, żebym mogła pomyśleć: Łał, to jest to! 

Ja lubię książki, których przygoda bywa zaskakująca, a autor dzięki wprowadzeniu podróżowania w czasie, pokazuje mi interesującą historię danego miejsca, ciekawe opisy i przeżycia nie do opisania. Jednak pani Lucas nie ujęła mnie niestety niczym. Fabuła jest do bólu przewidywalna. Nawet nie będę się nad nią rozwodzić... Jestem zawiedziona tym, jak autorka psuje czytelnikowi tę odrobinę przyjemności, jaką ten czerpie z czytania, uciekając się do kompletnie absurdalnych rozwiązań, całkiem ciekawych tajemnic. Kiedy już myślałam, że to jest to, że autorka wreszcie mnie czymś zachwyci, zaskoczy... Ta nagle ni stąd ni zowąd ucieka się do tak banalnych wytłumaczeń, że głowa mała. To tyle, jeśli idzie o pomysł i jego rozwinięcie, a raczej jego brak. Książka miała ogromny potencjał, jednak kompletnie niewykorzystany, a szkoda.

Przechodząc do analizy postaci, które są kolejnym bardzo słabym elementem niniejszej pozycji, mogę tylko westchnąć i wzruszyć ramionami. Poważnie? Czy główna bohaterka musi być tak... Głupia? Bo przepraszam, ale inaczej nie umiem jej określić. Chociaż, przychodzą mi do głowy inne epitety, ale poprzestańmy na tym jednym. Pomijając fakt, że autorka nakreśliła postać zupełnie bez historii. Przepraszam bardzo, ale co było zanim? Zanim przyszła do tej szkoły, zanim poznała swojego chłopaka?  Julia, nie dość, że jest powierzchowna i niezbyt rozgarnięta to jak dla mnie mogłoby jej w ogóle nie być. Poważnie. Nie wnosi do treści niczego konkretnego. 

Mamy oczywiście klasyczny trójkąt miłosny. Och, jak ja (o ironio!) lubię trójkąty miłosne. Dajcie mi jeszcze, błagam. Mam wrażenie, że to właśnie ten zupełnie niedopracowany wątek jest głównym motywem napędzanym przez autorkę, a te podróże w czasie to taki zupełnie nieistotny dodatek. Najśmieszniejsze jest to, że nie potrafię zrozumieć na czym polega urok Julii. Dlaczego dwa ciacha się w niej zakochały? Hmm... Może w tych czasach trzeba być głupiutką, słodką i pokrzywdzoną przez los dziewczynką, która kiedy tylko zrobi minę smutnego cocker-spaniela jest muzą każdego naiwnego faceta? Nie potrafię tego ogarnąć, ale kimże ja jestem, żeby się nad tym rozwodzić. 

Następnie styl autorki. Hmm. Muszę przyznać, że opisy i dialogi nie wyglądają mi na takie, które tworzyła pisarka. Mam wrażenie jakby pani Lucas pisała - że tak powiem -  na kolanie. Piszę, bo piszę. Co napiszę, to przeczytają. Nie. Kompletnie nie przemawia do mnie tego typu pisarstwo. Sądzę, że autorka musi jeszcze sporo popracować nad swoimi tekstami, gdyż (jak już wcześniej wspomniałam) nie opuszczało mnie wrażenie, że książkę pisała dwunastolatka (nie obrażając nikogo). Dialogi strasznie proste, aż za proste. Zero w nich polotu. 

To tyle jeśli chodzi o moje wrażenia względem książki Marie Lucas. Nie podobała mi się, ale wiem, że trafi do serc innych czytelników. Ja bardzo sobie cenię serię Poza czasem, ale tej powieści nie umieściłabym z innymi książkami z tej serii na półce. Książki z serii Poza czasem, które mogę Wam polecić na pewno, to: "Cienie na księżycu", "Magiczna gondola" oraz"Złoty most" :)