"Skrzydła Gniewu" C.S. Friedman

"Kontynuacja mrocznej historii świata, w którym magowie żywią się ludzkimi duszami."

   

Autor: C.S. Friedman
Tytuł: Skrzydła gniewu
Tytuł oryginału: Wings of Wrath

Kategoria: Fantastyka, fantasy
ISBN: 978-83-7839-397-9
Rok wydania: 2012
Liczba stron: 544

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

 "Gniew Bogów to czarnoksięska bariera chroniąca ludzi przed powrotem demonów. Wzniesiono ją, gdy Duszożercy omal nie doprowadzili południowych krain na skraj wyniszczenia. Wtedy udało ich się odeprzeć.

Przez lata pamięć ludzi o tych wydarzeniach zatarła się, podobnie jak strach przed grozą czyhającą za Gniewem Bogów. Bariera zaczyna jednak kruszeć i nawet magowie z coraz większym lękiem spoglądają na północ.

 Tymczasem Kamala, młoda kobieta, która ośmieliła się rzucić wyzwanie Magistrom, zmuszona jest uciekać przed ich gniewem na północ w sam środek niebezpieczeństwa."-opis wydawcy.

   Przyznać muszę na wstępie (i tutaj biję się w pierś), że nie czytałam poprzedniego tomu otwierającego Trylogię Magistrów noszącą tytuł Uczta Dusz. W bibliotece nie znalazłam, biłam się o nią na allegro, ale niestety z owej bitwy nie wyszłam zwycięsko. Księgarnia z której zamawiam książki również nie miała jej na stanie. Jak pech to pech po całości. Niemniej jednak trudności z wbiciem się w fabułę nie miałam, a z wątkami i postaciami zaznajomiłam się w mig. Także, jeżeli ktoś nie miał styczności z tomem poprzednim, nie będzie miał problemów z przyswojeniem sobie fabuły książki. Przyznać również muszę, że nie lubię czytać kontynuacji przed ówczesnym zaznajomieniem się z pierwszym tomem. Koniec tego mojego wstępu "od serca". Przejdźmy zatem do meritum.

"Słońce przenika przez witrażowe skrzydła, ostry jak nóż ogon niczym bicz przecina powietrze i ciało z równą łatwością, niepokojące piękno owija się wokół ludzkiej duszy..."

   Friedman serwuje czytelnikowi nietuzinkową ucztę wyobraźni, otóż ja osobiście jestem pod wielkim wrażeniem opisanych stworzeń, zwanych Pożeraczami Dusz. Opis tych istot, jak i tajemnicy która je spowija jest dla mnie naprawdę efektowny i niezmiernie ciekawy. Przyznam szczerze, że najbardziej podobały mi się wątki, w których to właśnie te stworzenia wiodły prym. Czytałam je z wielkim przejęciem i nie mogłam się oderwać od stron, na których autorka dawała nam przyjemność z czytania właśnie o tych stworzeniach - zwłaszcza, że uwaga! Są to smoki, które wprost uwielbiam, oraz ich ludzkich jeźdźcach. Podobały mi się również wątki dotyczące Królowej Wiedźmy. Przyznam, że z początku nie polubiłam tej kobiety. Jednak kiedy to byłam światkiem jej przemiany, z chwili na chwilę coraz bardziej do mnie przemawiała i stwierdzić muszę, że Siderea zapunktowała u mnie wysoko. Natomiast od początku polubiłam Kamalę, twardo stąpającą po ziemi dziewczynę, która swoimi podstępnymi gierkami osiągała za każdym razem to, co zamierzała. Jeżeli więc chodzi o bohaterów, jakie stworzyła Friedman, stwierdzam, że wykonała kawał dobrej roboty.

"Gdy ostatnim razem Duszożercy rządzili światem, istoty ludzkie stanowiły ich ulubione ofiary."

   Akcja książki, trzeba przyznać, że z początku toczy się dość mozolnie, ale po kilkunastu stronach nabiera nieco tempa, żeby potem tylko coraz bardziej przyspieszać i wciągać czytelnika w wir przygód jej bohaterów. Opisy są dosyć długie, a dialogów mało - co oczywiście w tym przypadku działa jak najbardziej na korzyść książki. W końcu opisy autorka tworzy w sposób barwny i ciekawy, co sprawia, że czytanie jest przyjemniejsze, bo kto lubi suche i nieciekawe opisy? Nikt. Tutaj na szczęście suchych opisów nie uświadczyłam.
   Nie powiedziałabym jednak, że Skrzydła Gniewu to lektura lekka i prosta w odbiorze, aczkolwiek przyznam, że jest bardzo przyjemna i bogata w magię, ciekawe postaci i oryginalne twory wyobraźni pod postacią Duszożerców.

   Podsumowując. Książka godna uwagi tych, którzy cenią sobie fantastykę, ale także tych, którzy łakną przygód i ciekawie skrojonej fabuły, która uruchomi ich wyobraźnię i przeniesie w swój fantastyczny świat.

Ocena: 7,5/10

Za możliwość poznania świata, w którym postrach sieją Duszożercy dziękuję bardzo Panu Marcinowi oraz Wydawnictwu Prószyński i S-ka.