"Ukryta brama" Eva Völler

Dziękuję!

Sebastiano i Anna w swoich podróżach między przeszłością a teraźniejszością przenoszą się do XIX-wiecznego Londynu. Misja, w której mają wziąć udział, jest najniebezpieczniejszą spośród tych, w które dotychczas byli zaangażowani. Jednemu ze Starców zależy na tym, aby zniszczyć bramy czasu, wyeliminować z gry wszystkich podróżników w czasie i zdobyć niepodzielną władzę nad światem. Czy uda się go powstrzymać?

Eva Völler ujęła mnie swoją magiczną serią o podróżach w czasie. Pierwszy tom był rewelacyjny, drugi również trzymał poziom, a co z trzecim? Sądząc po jego zakończeniu wnioskuję, że jest to ostatni tom przygód Sebastiano i Anny. Czy się mylę? Mam wrażenie, że właśnie tak powinna zakończyć się ta przygoda. Chociaż z drugiej strony nie pogardziłabym małym dodatkiem w postaci krótkiego opowiadania o ich przyszłości. Nie chciałabym jednak, żeby autorka na siłę ciągnęła tę przygodę, ponieważ nie chcę psuć sobie tego wrażenia, które mam teraz.

Zapraszam Was do przeczytania moich opinii na temat wcześniejszych tomów: 

Magiczna gondola oraz Złoty most

Była już romantyczna Wenecja i piękny Paryż, więc teraz przyszła pora na dostojny, XIX wieczny Londyn.

Barwne opisy miejsc, strojów i obyczajów - autorka umie ubierać w słowa wszystko, co przyjdzie jej na myśl. Przynajmniej takie miałam wrażenie, czytając wszystkie trzy tomy. Można powiedzieć, że książek o podróżach w czasie jest ostatnio na pęczki. Można również powiedzieć, że schemat goni schemat, bo co nowego można wprowadzić w przeskoki w czasie? Oczywiście, to wszystko jest prawdą. Schematyczność jest ostatnio wszechobecna. Jednak jedyne co może różnić wszystkie książki, to styl, jakim posługuje się dany autor. W tym przypadku Eva Völler na pewno się wyróżnia. Wszystkie wydarzenia przedstawia barwnym i lekkim tonem, dzięki czemu z łatwością możemy "znaleźć" się w danym miejscu. I właśnie to jest coś, czego można autorce pozazdrościć...

Mężczyźni często znikają szybciej, niż zdążysz powiedzieć "dżin"

Minęły już trzy lata odkąd Anna i Sebastiano spotkali się po raz pierwszy i zapałali do siebie gorącym uczuciem, którego nie zniszczył upływ czasu. Powiedziałabym, że wraz z bohaterami, ich uczucie dojrzało i nie jest to już ta typowa, nastoletnia miłość. Lubię tę parę i wszystkie przygody w których biorą czynny udział. Dzięki nim poznaję realia wszystkich miejsc - XV wieczną Wenecję, XVII wieczny Paryż, a na deser XIX wieczny Londyn. Całą serię o przeskokach w czasie traktuję dosyć ulgowo... Mam do niej słabość i nie potrafię być obiektywna. Wybaczcie. Powiem tylko jedno - moim zdaniem ten tom (sama nie wiem czemu) wypadł w moich oczach słabiej, niż dwa poprzednie.

Czy polecam serię pani  Völler? Pytanie. Jasne, że polecam! Jeśli poszukujecie lekkiej, barwnej i zabawnej przygody, to Sebastiano i Anna Wam ją zapewnią.