"Krucjata" Philippa Gregory

Dziękuję!

"Z Europy do Ziemi Świętej wyrusza dziecięca krucjata prowadzona przez charyzmatycznego przywódcę. Luca Vero, członek tajnej organizacji o nazwie Zakon Ciemności, której zadaniem jest szukanie znaków zwiastujących nadejście końca świata, musi sprawdzić, czy wyprawa ma szanse powodzenia. W dochodzeniu pomagają mu przyjaciel Freize oraz dwie odważne dziewczyny – Izolda i Iszrak."

"Krucjata" to drugi tom cyklu "Zakon Ciemności". Pamiętam jak bardzo podobał mi się tom poprzedni pt. "Odmieniec", ba! Byłam nim zachwycona. Tak bardzo wciągnęła mnie historia Luki, Frezia (Freize), Izoldy i Iszrak, że ciężko było mi się od niej oderwać. Tajemniczość, rodzące się uczucie, zabawne zwroty akcji... Jednak przyszła pora na "Krucjatę", względem której miałam niemałe oczekiwania. Czy je spełniła? Przekonajcie się sami.

Mam wrażenie, że kontynuacja nie jest taka dobra, jak tom poprzedni. Brak mi tutaj tej wciągającej nuty, tajemniczości i humoru. Powiedziałabym nawet, że wszystko jest dosyć przewidywalne, niestety element zaskoczenia gdzieś przepadł... Wszystko podane było na tacy. Wielka szkoda. Język się nie zmienił, książkę czyta się lekko i przyjemnie, a nawet powiedziałabym, że szybko... Tylko nie wiem czy to - szybko - jest plusem, aczkolwiek śmiem sądzić, że jednak plusem. 

Bohaterowie również gdzieś zatracili swoje osobowości. Najbardziej Izolda i Iszrak. Zmieniłam zdanie na ich temat i jak wcześniej bardzo je lubiłam, tak teraz moje ciepłe uczucia względem nich, po prostu uleciały... Izolda straciła w moich oczach, tak samo, jak jej wierna kompanka - zwłaszcza z akcją zwaną "zazdrość". Natomiast całość ratował pozytywnie nastawiony do życia Freize, którego bardzo, ale to bardzo lubię od samego początku. Jedynie on zachował swoją iskrę życia i nadal jest tym samym bohaterem, który ujął mnie swoją osobowością. Co do Luki? On również jest ciekawym bohaterem, ale stracił swoją charyzmę i nie wyróżnia się tak, jak wcześniej, na tle innych postaci. Mam wrażenie, że słaby z niego główny bohater...

Muszę przyznać, że "Odmieniec" był jednak lepszy, co nie znaczy, że "Krucjata" jest zła. Podobała mi się, jednak między nami, że tak powiem - nie zaiskrzyło... Każdy kto czytał tom pierwszy (powinien, czy nie powinien - nie mnie oceniać, ale) zapewne chciałby zapoznać się z kontynuacją. Zapoznajcie się więc i sami oceńcie, jak Wam się spodobała. Ja czekam na tom III, który (mam nadzieję) będzie zaskakujący :)