"Między wierszami" Tammara Webber

Dziękuję!

Przeczytałam i sama nie wiem co o niej myśleć. Głównie mam na myśli bohaterów i trochę opis na okładce, który mnie zmylił. Chociaż właściwie, jestem zaskoczona pozytywnie obrotem spraw, jakie miały miejsce w książce. Pierwszy raz zdarzyło mi się nie polubić głównych bohaterów, ale za to zapałać ogromną sympatią dla bohatera drugoplanowego. Właściwie "nie polubić" jest trochę na wyrost, ponieważ z początku lubiłam Emmę, potem przez długi czas coraz bardziej traciła w moich oczach, żeby pod sam koniec znowu zyskać. Jednak o tym nieco niżej...

Tammara Webber zaskarbiła sobie moją sympatię "Tak blisko...", które bardzo, ale to bardzo lubię, choć późniejsze dwa tomy były dobre, ale nie dorównywały jedynce. Kiedy zobaczyłam zapowiedź jej nowej książki, powiedziałam sobie "wow! Muszę to mieć!". Okładka jest cudowna. Prosta, urocza... Bardzo mi się podoba. Opis nieszczególnie mnie zachwycił, ale pomyślałam, że dam jej szansę. W końcu to Webber! Nastawiłam się na lekką i niezobowiązującą powieść Young Adult i w zasadzie taką właśnie otrzymałam. Dlatego też nie będę za bardzo psioczyć. Chciałam się oderwać od cięższych powieści i książka "Między wierszami" mi to umożliwiła. 

Narracja jest prowadzona dwutorowo, przez Reida i Emmę. Dzięki takiemu zabiegowi stylistycznemu mamy możliwość dobrego poznania postaci, co spowodowało, że Reid wypadł w moich oczach bardzo słabo. Chłopak jest narcyzem do potęgi. Egoistą, który chce zaliczyć jak najwięcej panienek, ma się za dorosłego, a tak naprawdę jest totalnym gówniarzem. Emma, to miła i niewinna dziewczyna, którą (jak wyżej wspomniałam) na początku polubiłam. Moja sympatia do niej malała z każdą chwilą, którą poświęcała na wzdychanie do Reida, wiedząc jaki z niego cwaniaczek... Bo taki seksowny, bo taka gwiazda, bo te oczy, te mięśnie, ten uśmiech - no błagam! I to zastanawianie się, czy Reid, czy Graham. Graham, który jest tajemniczy, spokojny, dojrzały, zabawny i uroczy. Ale nie, najlepiej wzdychać do pustaka i niby bad boya, zamiast wziąć się za dobrego chłopaka. Teraz nawiązuję też do innych bohaterek książek tego typu i w zasadzie  (mam nadzieję, że mniejszości) dziewcząt w realu. A potem się dziewczyny dziwią "ale jak to?! Jak on mógł mi to zrobić!". Się zastanawiam później, czy taka bohaterka/dziewczyna udaje głupią, czy jest głupia. Obstawiam to drugie. Dlaczego? Ponieważ jeśli widzi jaki jest zanim się z nią spotyka, zna jego opinię, a sama za nim biega z wywieszonym jęzorem, to chyba nie myśli, że za sprawą czarów on się dla niej zmieni. To nie jest bajka!

Dobra, bo się rozemocjonowałam. Ogólnie rzecz biorąc: Reid - to stracona pozycja, aż dziw mnie wziął, bo zazwyczaj obstaję za głównymi postaciami męskimi, a tutaj wprost nie mogłam go znieść. Niemniej taka jego rola, która kiełkuje w  zasadzie, w coś dobrego. Dlatego też nie przejmowałam się Reidem za bardzo. Emma - koniec, końców okazała się dziewczyną, która ma własny rozum i w dodatku umie się nim posługiwać. I Graham - którego najbardziej polubiłam i, który najbardziej zapadł mi w pamięć. Chciałabym poznać jego punkt widzenia. Bardzo chciałabym kolejny tom, nie wiem czy takowy będzie, chociaż słuchy mnie doszły, że tak. Dlatego bardzo jestem ciekawa i bardzo chcę poznać dalszy ciąg! 

"Między wierszami" to typowa historia z gatunku YA. Chociaż w zasadzie, nie do końca typowa... Zaskoczyła mnie kilka razy, ale w zasadzie w większości przypadków, jest przewidywalna. Niemniej spełniła swoje zadanie - odprężyła mnie, była lekka, nieco intrygująca i idealna na jeden wieczór. I ten Graham nie może mi wyjść z głowy... Powtarzam się, ale... Ja chcę kontynuację!